اشک های باران

بقض ابر و اشک های باران 

شهر را تیره وتار کرده است 

بهار نیامده قهر کرد و رفت 

زمستان سر کار آمده است 

میهمانان همه خیس خیس 

نو روز را شرمسار کرده است 

برکه خالی است ز احساس نی 

قاز هم سفر قندهار کرده است 

کبوتراز بام حرم پر زد و رفت 

جایی دگر سراغ یار کرده است 

لطف ندارد دوست بر من و تو 

که تو را مست و مرا بیمار کرده است