اربعین

عشق می کشد مرا با پای پیاده 

زین عمود تا آن عمود تا عمق جاده 

قطره قطره موج می گردیم خروشان 

سینه ها در التهاب چون دیگ جوشان 

چشم ها مست نگاه گنبد اوست 

کس نمی بیند خودش چون در پی اوست 

ابر می نازد به این هیبت که در خاک

فرش پای عاشقان با سینه چاک 

نوحه نوحه عرش می خواند مرا 

زین سفر از ابتدا تا انتها 

صورت نیلی گزارش می دهد 

سینه هامان بوی سوزش می دهد 

پای در زنجیر و یک دنیای خار 

دستها بسته به اسب یک سوار 

از خجالت روی خورشید آب شد 

مشک آب جا ماند و آب نایاب شد 

وقتی کردم گریه بهر دیدنت 

تشت پر خونی که در آن بود سرت

در خرابه دلنوازی کرد مرا 

بوسه بر رگها خونی راضی کرد مرا