خواب سهراب

شبی خوابم نیامد 

راه رفتم 

به شعر 

تا کوچه سهراب رفتم 

توی این کوچه زیبا و قشنگ

جوی آبش  

پر از شعر زلال 

شوق از برگ  درخت آویزان 

بز همسایه بجای علف خیس 

پیتزا می خورد 

گاو پیر ی در آن بالا دست

آواز قناری سر داد

زندگی جاری بود 

همه چیز عالی بود  

گاه خوب 

گاه بد 

گاه دستها پر از خالی بود 

گاه مغزها پر از مشغولی 

گاه از چشمه جوشان حقیقت 

توهم جاری 

زندگی جاری بود

گاه  زندگی چرتکی است 

بعداز نهار 

گاه خوابی است 

پر از رویا ها  

گاه خوابی است سبک...ٔ

  مثل   خواب خرگوش 

. گاه سنگین 

مثل خواب خروس 

خرو پفش  همه راعاصی 

زندگی عالی بود 

دیگ صبر ننه لبریز از دلهره بود 

زندگی در نظر او 

آنتظآرئ است برآی رفتن 

شاید هم ماندن 

یا که یک قصه تلخ 

از زمان های قدیم 

یا که یک صحبت شیرین 

پر از خاطره بارانی 

زندگی شیرین است 

گاه مثل کندو 

بالای درخت 

گاه مثل آب 

لب یک بوته سبز  

مردمان آنجا 

همه شاعر 

همه خوش لحن وبیان 

همه چون خوشه گندم به هم وابسته

ماه آنجا به زمین نزدیک است 

صبح خورشید ترنم می کرد 

روزی را

مهربانی چو انگور به تاک آویزان 

لانه بربال  پرستو سوار 

دکه ای داشت ز عقیده. پر بود 

آنچه ارزان و مفت بود آنجا

آزادی است 

و خدا 

صبح ها پنجره را باز می کرد 

چانه در چنگال دست 

از ساخته خویش لذت می برد