ناله دام

هر شو تا سو دام رنجیه دینم 

انسولین و دس و تیش نشینم  

خدا د دس قن و کجا رووم 

مه درد جونمه د و کی بووم 

ا بوه ، بوه ،ا ،دا ، برارم 

امشو تا سو هم نوره قرارم 

معدش ورم کرد د زور قرصا 

ها داد می زنه د زور پایا 

گوه ها افتن د او قو پایام 

نفسم تنگ بی ها خفه بایام 

سرنگ گیرم وا انسولینی 

وش گم ار سیت دیم آروم تو گیری 

ا ،خو بوم و ریش بووم 

د توه ای قن نوم و کم رووم  

هی ناله می که هی می گریوه 

هر چی می کنم نمی فریوه 

هه نه کنم خو نه جونم گیره 

خدا هیچ کسی دردم نیره 

کس نمیا والام وم بزنه سر 

منی خدا هم وا مه کرده قر 

گوه وا او حالش دکو چی ناره

پیلان به کشور گوجه بیاره