شعر لری ،،،بوه پیره

پیر مردی داشت چنا کر خو 

گری و ت ای گری و ت  او 

تا سرما می هرد ای بوه پیره 

و خوش می لرزس تر سس بمیره 

بچون جم می کرد و دور ور خوش 

وصیت می کرد تا می بی. ناخوش 

و صیت می کرد کل بده کوری 

ا بوه وا کس تو هیچی نوری 

سر حال که می بی می رت و بازار 

دارته قرت می کرد چی دوش و چی پا ر

آخر سر گرت مریضی سختی 

هفتی سا دیوار و سر تختی 

د ای مرضی بوه مو زو بس 

بدکار نیسیم ایما و هیچ کس 

منی تصویرش صدا د ناره 

قرتان و کلک می کرد اشاره 

مش حسین اوما گوت سلام ملا 

بوه ام دو کلکش بورده بالا 

ینی مش حسین هم وام پیل داره 

قرت مش حسین چن دو هزاره 

گا هی نمیاره چرخ روزگار 

هر چی که دو نی هیسی بدکار 

د او زمونه دی شر وی پنا 

کل بدهکار بین نه بوهام تنیا 

بوه ام هی می گوت خدا کریمه 

دونس کورونش کننش بیمه 

ار دسش تنگه اعتبار داره 

د بالا ای چنتا کر نازاره 

وا مایوس نویی نویی نا امید 

و خود نلرزی چی درخت بید 

یا مغرور نویییم ارکمی داریم 

سر با لا بیریم بوییم چناریم 

هر سر بالویی سر زیری داره 

ار ترمز بوری دردت ناچاره