سهم من از دنیا
تکه ای نان
لذت خنده ای شیرین
عشقی
در کوچه خلوت
و گریه ای در خانه ای تاریک
زندگی
تو را به بهای اندک میفروشم
قیمت
صدای نچ نچ
دخترکی کوچ نشین
که با پس پا
زیر شکم الاغ می کوبد
تا
از بلندی های تو بالا رود
تندیس من
سایه ای است بر دیوار
سیاه ابری
بلعید تندیس را
و باران
آارام، آرام
نقش مرا از ذهن دیوار شست
شاید
بوی نفس های من
هنوز در کوچه بازی می کند
و تو
یاد مرا
به میهمانی خاطرات خود
دعوت
با دسری ازآه
و شامی
به خوش مزه گی
خنده تلخ
به یاد گذشته شیرینمان
به یاد همه رفتگان ،روحشان شاد و یادشان گرامی باد
هزاران فکر بکر در سرم بود
که امر مادرم یا همسرم بود
بکردم گیر بین این دو فرمان
گهی این را کنم اجرا گهی آن
صبح و ظهر و غروب تا شب دویدن
در آخر هم به هیچ جا نرسیدن
بدو دنبال این وآن شب روز
نگر دیدم من آن آش دهن سوز
چنان منگ گشتم و حیران مدهوش
که نام خود را کردم فراموش
یه روز دنبال کاری را گرفتم
فراموش کارم وخیلی خرفتم
سویچ ماشینم گم کرده بودم
به دنبالش همه جا گشته بودم
اعصاب من خراب گشت و ناراحت
نداشتم اندکی من استراحت
برای یافتنش اینجا و آن جا
زیر قالی و بالشت و متکا
همه جا جای خانه گشته بودم
شروع کردم به خواندن سرودم
هوار داد و بیدادم شد آغاز
برای اهل خانه می زدم ساز
نشد پیدا سویچم توی خانه
به غر زدن درست کردم ترانه
یه لحظه دخترم گفت خوب گشتی
کمی فکر کن کجا آن را گذاشتی
روی درب حیاط یا روی ماشین
ببین آن را کجا ها جا گذاشتین
تو هر روز گم کنی یک چیز خودرا
در آخر نزد خود گردند پیدا
کمی آرام شدم کردم تعمل
دیدم جیبم پر است از پا شدم شل
بکردم دست در جیبم که ای وای
سویچ در جیب من بگرفته است جای
سرم انداخته زیر گشتم فراری
شدم راهی شهر در پی کاری
به را شوش بودم که یک دم
موبایلم زنگ زد از شرم مردم
ایالم بود بگفتا در چه حالی
خجالت چیز خوبی است گر تو داری
پیر مردی داشت چنا کر خو
گری و ت ای گری و ت او
تا سرما می هرد ای بوه پیره
و خوش می لرزس تر سس بمیره
بچون جم می کرد و دور ور خوش
وصیت می کرد تا می بی. ناخوش
و صیت می کرد کل بده کوری
ا بوه وا کس تو هیچی نوری
سر حال که می بی می رت و بازار
دارته قرت می کرد چی دوش و چی پا ر
آخر سر گرت مریضی سختی
هفتی سا دیوار و سر تختی
د ای مرضی بوه مو زو بس
بدکار نیسیم ایما و هیچ کس
منی تصویرش صدا د ناره
قرتان و کلک می کرد اشاره
مش حسین اوما گوت سلام ملا
بوه ام دو کلکش بورده بالا
ینی مش حسین هم وام پیل داره
قرت مش حسین چن دو هزاره
گا هی نمیاره چرخ روزگار
هر چی که دو نی هیسی بدکار
د او زمونه دی شر وی پنا
کل بدهکار بین نه بوهام تنیا
بوه ام هی می گوت خدا کریمه
دونس کورونش کننش بیمه
ار دسش تنگه اعتبار داره
د بالا ای چنتا کر نازاره
وا مایوس نویی نویی نا امید
و خود نلرزی چی درخت بید
یا مغرور نویییم ارکمی داریم
سر با لا بیریم بوییم چناریم
هر سر بالویی سر زیری داره
ار ترمز بوری دردت ناچاره
مستم
نمی دانم کجا هستم
اندکی توجه کن
نگاهم کن
بگیر دستم
گیج ونگم
گاه
شاد و دنگم
حس می کنم
یک جای دنجم
افسوس
در خواب تحقیرم
جز خود
کس نمی بینم
به کس
نمی اندیشم
درکناردیگرانم
در خانه
در خیابان
از همه دورم
فرسنگ ها
زبان هم می فهمیم
می گویم
می خندیم
دوست داریم همدگر را
ولی
نمیدانم
چرا به یکدیگر نداریم هیچ احساسی
تفاهم
رفاقت
برای سود
نمی دانم
می فهمیبم زبان یکدگر را
یا نمی فهمیم
گر چه هم زبان هستیم
گر چه هم سخن هستیم
گر چه
با هم می خندیم
با هم می گرییم
ولی
ادراکمان مردود
نمی فهمیم
که در دل رفیق بی نوای من
زیر این خنده شیرین
چه غصه و غمی دارد
و یا
از چه می نالد
فقط
باهم می گوییم
فقط
با هم می خندیم
و گاهی
با هم می گرییم
دریغ
از یک تکه احساس